Afzondering

Bij de eerste had ik het ook wel een beetje, vooral op het einde van de zwangerschap. Bij de tweede wat meer maar dat werd wel gecompenseerd door het feit dat ik me fysiek Heel Erg Goed voelde. Bij de derde ben ik na dertig weken al redelijk 'autistisch'. Niet het goede woord geloof ik, maar ik heb weinig, zeg maar geen behoefte aan praten met andere mensen, behalve mensen die ik heel goed ken. Familie zeg maar. Die het niet hinderlijk vinden als ik alleen maar stomme dingen of halve zinnen terug zeg. Van de week kocht ik wat nieuwe spulletjes op internet, zelfs dat vond ik al een gedoe. Ik zie nu al op tegen de feestjes- en evenementenuitbraak die we vanaf volgende week kunnen verwachten. Het is elk weekend wel wat en naar de meeste dingen moeten, of willen we samen.

Helemaal vervelend: omdat ik echt zin had in een ommetje, gevolgd door een avond met rust, niets dan rust, stuurde ik mijn vriendinnetje een sms-je of ze een andere keer wilde afspreken. Wij reden even langs het strandje, waar we lekker een half uurtje gezeten (ik) en gevliegerd (liefje) en op blote voetjes langs de vloedlijn gelopen (klein meisje) hebben. Bleek dat vriendinnetje, die ik pas rond etenstijd verwachtte, al voor de deur stond, ons niet kon bereiken en alweer onderweg naar huis was tegen de tijd dat ik haar gemiste oproep zag. Shiiit!

Ik lees me een ongeluk over gezond eten, je eigen zelfvoorzienende boerderij beginnen, sporten en rennen (hopelijk is daar van de lente weer tijd voor), bak koekjes, knuffel met kindjes, ruim het huis op, scheld op mauwende katten en schiet in de stress als ik ergens een dag of twee een stapel was heb liggen maar ondertussen te lui ben om die op te ruimen, verwen de kindjes iets meer dan ze gewend zijn (ze zijn niks gewend, lol), ben kapot na twee kilometer fietsen met de fietskar, slaap heerlijk maar lig eerst drie uur wakker, heb wel vreemde dromen, heb geregeld het gevoel dat mijn buik op mijn knieën hangt, lees boekjes voor en vermijd zo'n beetje alle informatie over zwanger zijn en bevallen. 't Is dat ik naar de verloskundige moet. Ik voel me raar. <= nou, dat is zo'n beetje mijn leven op het moment.

Net als de vorige keren, hoop ik dat al mijn geestelijke en lichamelijke ongemakken over zijn min of meer zodra het kind eruit is. Haren kammen, tanden poetsen, sluitlaken om de buik weer op de juiste plek te krijgen, kind aan de tiet, knijper ergens in de onderbuik van de manlief en alles weer terug naar normaal. Vooral ik.