zondag 11 november 2012

moei menneke

Mijn vader werd dit weekend 65 jaar. Jaja, het jaar waarin hij het rustiger aan zou gaan doen maar harder werkte dan ooit. Het jaar waarin ie echt definitief -ze kunnen allemaal de klere krijgen- meer tijd aan zijn kleinkinderen zou besteden. Het jaar waarin er weer eens veel goede voornemens sneuvelden dus, vooral ;)

Gisteren vierde hij het voor de familie, met eten en drinken, in een restaurant / feestzaal - achtig - iets. Met 53 man in een zaaltje, hoewel allemaal rustige mensen, en zoontjelief.... Dat ging niet goed.

Allereerst omdat manlief niet wist dat drie flessen koude heldere appelsap geen goed idee was voor meneertje. Diarree all over the pants. Hij wilde van de weeromstuit ook echt zijn jas niet uit en zijn capuchon moest over zijn hoofd blijven, denk dat ie zo probeert de indrukken wat buiten te houden. Hij heeft wel even lekker gespeeld op een rustige plek, maar om half acht was de koek echt op.
Vannacht werd ik uit bed geroepen, ik nog vloeken want daarna slaap ik zo rot weer in. Had ie gespuugd. Dus midden in de nacht zijn bed verschoond, waarna ie gelukkig wel weer lekker ging slapen.

Vanochtend werd ik wakker omdat het zo stil was? ('t Is ook nooit goed he) Ik naar beneden, nergens kindjes. Niet in de tuin, niet in de keukenkastjes en niet achter de gordijnen. Keek ik naar buiten, kwamen ze aan.... klein meisje in legging, sneeuwlaarzen en fleecejas, klein jongetje in hemd, pyamabroek en veel te grote laarzen.
Ooooh, daar gaat mijn goede reputatie in de buurt (ze zijn redelijk winterhard en de zon scheen, dus over die blote armpjes maak ik me niet zo vreselijk druk) 

Net moesten we dus weer naar Dordrecht. Ik had al aangegeven dat we niet zouden komen maar ze wilden zo graag dat we ook even langs zouden komen... Nou, allez dan. Meneertje wilde eenmaal daar zijn jas weer niet uit. Maar hij moest, HA! (het was daar 25 graden binnen, net een sauna) Er is daar niet echt speelruimte of een rustig hoekje, overal waren mensen en herrie en dat ''trekt'' ie echt niet. Al met al hebben we het tot iets voor het toetje volgehouden. (wel sneu, klein meisje zag allerlei prachtige taarten en toetjes al klaar staan maar wilde gelukkig gewoon mee toen oma beloofde de volgende keer iets lekkers mee te nemen...)
Ze mogen van mij ook echt no way tussen allerlei tafels doorlopen om niks en rennen doen ze ook overdag maar buiten en niet in een restaurant, dus toen ie echt baldadig en kortelonterig werd, pakten we onze spullen en gingen lekker weer naar huis. ''Thuis mama, thuis mama?'' vroeg ie de hele tijd in de auto. Zonde...

De rare feestjes zitten er weer op. Hebben we nog wel zijn verjaardag en een poolse sinterklaas(ki) maar dat is te overzien. Ik hoop dat ie vannacht gewoon moe is, en niet weer zo overprikkeld dat ie wakker wordt op tijdstippen dat nette mensen gewoon liggen te slapen.

Om ons aller weerstand & algemene gezondheid wat te ondersteunen heb ik nog wat geïnvesteerd in visolie en een probiotisch poedertje. Denk dat dat zeker voor het ventje absoluut geen kwaad kan :) Morgen weer lekker maandag. Met zijn geliefde ritueel van zus wegbrengen, samen terug naar huis, op de bank met de computer en een filmpje kijken en daarna lekker rustig spelen. Daar doet ie het toch het beste op.

1 opmerking:

  1. Ach, arm jochie. Ik kan me zo goed voorstellen hoe hij zich gevoeld moet hebben. En eigenlijk is het toch best wel heerlijk dat ze zo naar buiten kunnen rennen 's ochtends, ook al is het misschien soms wel een beetje eng als moeder zijnde. Ik mis dat echt voor mijn kids hoor, dat zo naar buiten kunnen lopen als ze wakker zijn.

    Anyway, toch gefeliciteerd met je pa en ik hoop dat je wel een beetje lekker hebt kunnen eten.

    BeantwoordenVerwijderen