zaterdag 26 januari 2013

Tijd


De dag begon perfect. Samen met de babySoof sliep ik tot 10 uur uit. Na een heerlijke, relatief ongestoorde nachtrust. Ja, echt. Ik geniet daar zo van als ze naast me ligt, d'r handjes onder d'r hoofdje, beentjes opgetrokken, totaal ontspannen..

De kindjes waren al langer wakker en hadden zich gewoon prima vermaakt beneden, zonder een enorme pestbende te maken, zonder zonder broek naar de speeltuin te wandelen of door alvast maar te ''ontbijten'', wat inhoudt dat ze rijstewafels eten met enorme klonten roomboter erop en de hagelslag tot aan de achterdeur over de vloer ligt.

Ik houd van de ochtenden in het weekend. Bakje koffie, nog een bakje koffie en nog een bakje enzovoort. Normaal -voor zover iets in twee weken al normaal kan zijn- valt de baby na volgetankt en ontlucht te zijn in een comateuze slaap waar zelfs haar broer die een treinbotsing simuleert 'r niet uit wakker krijgt. Ze ligt vaak bij een van ons maar vindt het doorgaans ook prima om in de kinderwagenbak gelegd te worden. Maar vandaag niet. Ik heb bijna  letterlijk 8 uur lang met haar op schoot en om het half uur aan de tiet gezeten.

Je kan je er tegen verzetten, maar dat heeft geen zin natuurlijk. Dus accepteerde ik maar dat geen een van mijn goeie plannen uit kon voeren. Ik wilde stofzuigen boven, een eindje wandelen, de vloer dweilen en eens de spullen voor de kringloop uit gaan zoeken maar behalve douchen en een wasje draaien heb ik geen pokke gedaan tot een uur of half zes. Toen nam de manlief haar over en prompt viel ze in een diepe slaap, dik drie uur lang. (dan opeens wel... tsss) Je bent huischvrouw of niet, dus ik kon meteen de keuken in. Ik maakte lekker een kofta-achtig iets en toen manlief de afwas deed vouwde ik snel een krat wasgoed op. Daarna bracht ik klein meisje naar bed, ruimde haar kamer op en nam me voor om die heel snel eens van een enorme hoeveelheid goedbedoelde rotzooi te ontdoen. Damn, wat daar een zooi naar binnen is geslopen de laatste maanden.... O_o

Maar BabySoof is nu even de baas. Wil ze eten, dan krijgt ze eten. Wil ze slapen, dan mag ze slapen op een plek die zij het lekkerste vindt liggen. Duh...  Uiteindelijk hebben we over een paar weken gewoon weer een nieuw ritme gevonden. Dat zodra het echt lekker loopt, weer omgegooid moet worden want zo zijn ze, die baby's.

Och ja, who cares.... We genieten van elke seconde met de tussendoorzwembaby. De rest komt allemaal wel weer. Ooit.

donderdag 24 januari 2013

Suiker, daar ga je pas dood van

Dus echt, ik stop er weer mee. Vandaag. Heb dan ook de ganse dag nog geen suiker op dus dat begint goed. Tot een paar weken geleden at ik ook echt amper suiker, hoogstens agavesiroop in een zelfgeknutseld amandelmeelkoekje of -appelkruimeltaart. Of een appel met honing en kaneel 's avonds. Dat is nog wel te overzien. Maar langzaam sluipt het er toch in. 's Ochtends in de yoghurt (heb geen uren de tijd, dus dan maar een makkelijk ontbijt dat ook met een baby op schoot, met een arm naar binnen te metselen is) honing, tussen de middag een rijstwafel met hagelslag, koekje... en dan opeens krijg je trek in chocola. En voor je het weet is zo hoppa, het hek van de dam en zit je chocola te vreten om je vervolgens af te vragen waarom je die vette zoete zooi zit te eten want echt, ik ben op zich helemaal geen liefhebber van die rommel.

Hormonen de schuld geven, slaat ook nergens op. Echt niet. Het is gewoon een verslavend vergif. Of komt dat wel door hormonen? Weet ik het, ergens zullen ze vast wel om te hoek komen kijken in dit verhaal... Ik bedoel dat er gewoon geen goed excuus is om suiker te eten. De enige reden om het te eten, is dat je niet zonder kunt, omdat je een soort suiker-junkie bent. En dat wil ik niet zijn, nee!

Zeker met een baby in de buik of aan de tiet is het stom idee, wij allebei kunnen alle mineralen, vitaminen en andere goede zaken uit 'ons' eten heel goed gebruiken, suiker zorgt er alleen voor dat we moe worden, we minder goed voedingsstoffen opnemen, dat botten en kiezen stapje voor stapje worden afgebroken, dat verkeerde cellen in ons lijf een voedingsbodem krijgen en dat we geld uitgeven aan vies voer dat we niet nodig hebben. Zonde, want voor de prijs van een reep chocola, koop je al snel drie knolselderijen, vier witte kolen, een kilo schorseneren, twee kilo wortels of anderhalve kilo paarse aardappels, nog biologisch ook!

Ik heb vanmiddag lekker een grote pan pittige pompoensoep gemaakt voor tussen de middag. Heb ik morgen de tijd, dan bak ik weer een fijn paleo amandelmeel/banaanbrood voor 's ochtends. En 's avonds maak ik niet zuuneg precies genoeg avondeten, maar juist lekker iets te veel voor de lunch de dag erna. Hoe minder suiker (en andere slechte koolhydratenzooi als brood en beschuit) ik eet, hoe minder trek ik erin heb.

Hoop dat wat strikter paleo eten me helpt om weer zo goed mogelijk in mijn oude vorm te komen. Heb maat 36 wel terug en pas nu mijn kleren weer, maar mijn buik blijft helaas wat langer slap dan bij de vorige kindjes :( Vorig jaar deed paleo eten + bewegen wonderen, met die beweging komt het wel goed als ik straks grote zus weer naar school ga brengen, lopend met de baby in de kinderwagen vier keer op en neer naar school, netjes eten daarvoor moet ik mezelf gewoon een schop onder mijn kont voor geven.

woensdag 9 januari 2013

wachten... wachten.... wachten....

Eergisteren voelde ik 's baby minder. Normaal is ze 's avonds aan het rondjes rennen in mijn buik en als we film kijken, ligt ze altijd tegen Martijn zijn arm te trappen en te doen. Maar eergisteren maar heel even. Ook toen we gingen slapen werd ze niet drukker, ze ging meeslapen.

Gisteren weer weinig actie. Wel beweging, maar niet de gebruikelijke. Beetje alsof ze zich schikte onder d'r dekentje :) Dus vanochtend bij de vk gevraagd of ik eerder kon komen, omdat ik eigenlijk morgen pas een afspraak had. Wel, dat was geen probleem en om half 11 kwam oma, om 11 uur waren we bij de vk en hoorden we dat alles goed was. Vruchtwater prima, hartje prima, ikzelf prima. Het is de standaard procedure dat je dan wordt doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een hartfilmpje. Om iets voor twaalven werd ik aangesloten op de ctg voor een minuutje of veertig.

Het is precies het zelfde verhaal als bij zoontje: opeens minder leven voelen, geen reedt aan de hand en volgens de ctg behoorlijke weeen. Of ik die niet voelde. Nope... hoogstens als een wat onaangenaam, krampachtig gevoel, maar als het zou moeten kan ik daar makkelijk 100 mee worden.

Vrijdag moeten we weer naar het ziekenhuis en dan -als ze er al niet is- wordt er ook een afspraak gemaakt om in te leiden. Crap! Daar had ik niet op gerekend, al met al. Althans, ik hield er wel ernstig rekening mee dat ze ook gewoon vet te laat zou zijn zoals wij alle vier, maar dat ze uiteindelijk wel gewoon uit zichzelf zou komen.

Und jetzt....

Ga ik meteen vragen om een ruggenprik? De vorige keer ben ik ingeleid, dat deed vanaf half 9 's ochtends tot 2 uur 's middags niets, tot ze mijn vliezen braken waarna ik voor mijn gevoel anderhalf uur in een gehaktmolen heb gezeten. Maar nu? Ik zie wel op tegen die pijn en het is niet gegeven dat het weer maar anderhalf uur duurt.

Ik word kriegel van de harde buiken, van het gedoe, van het vooruitzicht op -hoewel geen medisch circus al met al- toch weer een ziekenhuisbevalling, terwijl ik deze heel graag thuis had willen doen.

Voorlopig heb ik al sinds vanmiddag irritante, niet regelmatige weeen. Ik hoop zo zo zo dat ze vannacht echte weeen worden die ervoor zorgen dat we morgen het kleine meisje hebben. Gewoon, zonder toeters, bellen, pillen, hormonen, zalfjes, ctg's, gynaecologen, ziekenhuizen en prikken....

Maar maandag is ze er dan sowieso, aangezien ik ook niet langer door wil lopen dan tot het weekend. Want zoontje was dan op de ctg helemaal okee, uiteindelijk had ie wel in het vruchtwater gepoept, wat wel een signaal is dat ie het niet optimaal meer had. Doorlopen tot 42 weken vind ik dus, zeker nu ze toch opeens erg rustig is, gewoon niet verantwoord.

Waaah.

woensdag 2 januari 2013

Nou, dat was weer leuk bij de verloskundige. Bloeddruk laag als altijd, iets van 100 /55. Zegt mij weinig maar schijnt dus laag te zijn. Baby is nog niet ingedaald maar ligt met haar hoofd op mijn schaambeenbot-dinges. Wat ik soms ook opeens erg intens voel als ik een been opzij zet ofzo. Lekker stekende pijn.

Ze verwachte me nog een keer te zien op controle -lekker, das gvd volgende week donderdag- en dat de bevalling daarna wel zou beginnen. Ik hoop toch dat onze trollollollie zich aan de afspraak houdt en gewoon morgen komt, want met 41+3 moet je standaard naar het ziekenhuis voor een controle echo en een hartfilmpje en dan wordt er een afspraak gemaakt om in te leiden.

En als ik iets echt, echt niet wil is het weer in zo'n grafziekenhuis bevallen, en weer dat gek*t aan mijn lijf door Jan en alleman. Echt, vreselijk. Dat zo'n wildvreemde tijdens het toucheren opmerkt dat het ik het niet zo heel leuk vind. Nee. Joh. Vinden andere mensen het fijn om broodnuchter op een regenachtige zondagochtend in een triest ziekenhuiskamertje twee rubbervingers in hun deausch gedouwd te krijgen dan? Nou, dan ben ik graag een uitzondering.

En dan een ingeleide bevalling... vreselijk. Een gewone bevalling van 24 uur is geen pretje, maar een ingeleide bevalling van anderhalf uur waarbij je een kind van negen pond op de wereld zet is ook best een hel op dat moment. Mocht het zo ver komen, dan wil ik graag een ruggenprik. Als de gezellige thuisbevalling dan toch niet tot de mogelijkheden behoort... Geen idee of ik tot 42 weken ga af willen wachten, zoontje had ook met 41 weken en 2 dagen al lekker in het vruchtwater lopen peopen, dus lekker zat ie er niet meer echt denk ik.

Maar dat is ook weer vooruit lopen op de zaken, toen de weeen van de oudste begonnen had ik een uurtje daarvoor ook nog met een lekkere dubbelfrisss ofzo op een terrasje gezeten, er niet op rekenend dat ze er ooit nog uit zou komen.

Vandaag gingen we even naar de winkel, ik op de fiets met de kindjes in de fietskar. Niet echt relaxed, moet ik zeggen. Maar we hadden zin in iets lekkers (tony's chocolonely met noga en eierkoeken) en hadden gehakt en sop nodig. De chocola is lekker -nomnomnom- op, net als een paar dropdingen die we nog hadden. Net heb ik nog een halve eierkoek opgegeten. Getver, eigenlijk.

Ooh, k hoop zo dat ze snel komt. Vanochtend was ik echt even niet blij. Dat gepraat over ziekenhuizen en alles... :(  Toen moest ik ook nog bloed laten prikken, begon dat mens te zaniken dat ik dat prikformulier zelf al half in had moeten vullen want dat scheelde weer werk voor hen. Ja, hoe moet ik dat nou weer weten? Ik ga niet op papieren die niet van mij zijn lopen kalken.
En toen ik zei dat ik mijn sofinummer wel gewoon op kon noemen (rijbewijs lag nog in de auto), dat niet mocht, want fraude. Ja, wat wil je nou zeg.
Okee, maakt helemaal niks uit maar ik vond op dat moment alles lomp, dus haar ook.

Ik ga off line verder sjacho doen denk ik. Heb net de manlief al weggejaagd omdat ie godbetert een plastic boot aan het smelten was op het gasfornuis, gezellig!

dinsdag 1 januari 2013

klaaglog

Zou wel iets willen bakken maar heb geen trek in eten en etensluchten
Zou wel mijn vriendinnetje willen bellen maar heb geen zin om te praten
Zou wel willen bevallen maar heb geen zin in die weeen ;)
Zou wel lekker een film willen kijken maar heb geen zin in hele verhalen
Zou wel lekker willen gaan slapen maar heb totaal geen zin om alleen op bed te liggen

Kwam die baby maar eens. Ik kan echt bijna niets meer normaal. Schoenen aandoen, kleren aandoen, omdraaien in bed, staan, bukken...  :(

Ik heb me echt nog nooit zo fucked up gevoeld als de afgelopen 8 maanden. Moe, futloos, energieloos, libidoloos, vrouwelijkloos... Natuurlijk is het prachtig om zo maar in verwachting te raken van een niet geplande, maar zeer welkome gezonde baby. Maar... ik denk dat ik kan gaan genieten van haar als ze geboren is, alles hier weer een beetje loopt, we ons ritme gevonden hebben en ik me weer de oude voel. Sinds mei heb ik het gevoel mezelf alleen maar een beetje te lopen te handhaven, verder niets.

Normaal ben ik ook echt niet zo'n hemelbestormer maar wel gewoon actief en blij. De laatste tijd heb ik alleen maar bankgehangen en bedacht wat ik ooit nog eens ga doen, maar waar ik nu gewoon te daaps voor ben. Ik haat dat. Klaag, klaag, klaag...

Komt wel weer goed maar me al maanden niet super voelen, me de laatste maand vooral zwaar k*t voelen en eventueel nog twee weken moeten = teringpestbui.